వసంతం

కం:-
అవనికిచనెయామని, తన
నవజీవన వాహినులతొ నలుదిశలడరన్,
కువకువ చైత్రపు వాకిట
రవికిరణమ్ములవినూత్న రవములకూర్చన్.

కం:-
సెలయేటి వోలపాటలు
వలపల చిలికించ తాను వలపులతోటిన్,
కిలకిల నవ్వుల నన దా
పల మోమంత విరిసి మురిపమ్మునదడసెన్.

(నన = మొగ్గ, వలపల = కుడిపక్క, దాపల = ఎడంపక్క)

అంతర్మథనం

కం:-
నాకలవికాని పనులను
యే కలగనుచునొ,యెరుగక నెంచితి దేవా!
నీ కనుల చలువ గాంచని
నాకలమేగతిగ సాగు? నాగాననుడా!

కం:-
నేడొక పర్వదినంబని
వేడుక జరిపించమనుచు వేడెడి మనమున్,
ఏడకు గొనిపోయెద? కద
లాడగ వడగాడ్పుసెగలు రగులుచునుండన్!

శా:-
లోలోనే మథనం బడేవ మిగులన్, లోటవ్వ సంతోషముల్?
కూల్దోయాలి గదా సదా అనయముల్, కూడించి ధైర్యాదులన్,
ఆలోచించు అధైర్య పీడవిడినన్, ఆకాశమే హద్దుగా
నీలోనే వికసించు నూత్నసుమముల్, నీరాజనం బట్టుచూ.

కం:-
మదియది మారము జేసిన,
కదిలింపక వాయినపుడు కాయుటెమేలోయ్!
ముదముగ గారము జేస్తివి,
కదనములౌ క్షణములోన కాదని సూరీ!
(కొత్తపాళీగారికి ముందు వ్రాసిన పద్యంలో తప్పులు చూపించినందుకు కృతజ్ఞతలతో...)

మధ్యాక్కఱ:-
యతినాకుచెల్లకున్నది మహేశ! నీహారముగ్రప్పె
మతికి నీదయలేకే. యేమిజెప్పిన భారమునీదె!
నా తెలివికియందని పని నినుగాదనమ్మిబూనితి? వె
లితి లేకుండుగజూడు స్వామి! నినుజేర లింగ! దారిమ్ము.

మధ్యాక్కఱ:-
యేలోపములజూసి నన్ను కృపజూసియేలగరావొ
దెలియుటలేదు మహేశ! బ్రోవనని పలుకకయ్య.
నాలోని గాఢాంధకారమును మాపి, నానాటికీ క
నుల నీవె వెల్గయ్యె వరమునిమ్ము, అనుపమ ప్రకాశ!

కం:-
పుట్టిన రోజున గారుర
దిట్టలు యే గొప్పవారు, దీనులగానే
మెట్టుల నెక్కుచు బోవగ
కొట్టును లోకము సలాము కోరుచు సూరీ!
(అబ్బాయ్ అందించిన స్ఫూర్తి)

అవనిజ

ఈ ముద్దులొలికే పాప మా మరదలి కూతురు, అవనిజాతన్మయి.

కం:-
చేతులు చెవులకు జాపుతు
మూతొంకరజేసి ముద్దుమురిపాలొలికే
చేతలతో తన్మయి తన
తాతయ్యకు ఊసుదెల్పి తాంబుడుగడిగెన్.

(తాంబుడుగు ఆట ఆడించమని అడిగే విధానం)

సీ:-
చింతవీడవె పిల్ల, చీకాకులెందుకే? చిన్నారి కన్నులకు చినుకు తగదె!
నీలాల కన్నులకు జోలాలి పాటలతొ నిదురుదెచ్చేయమ్మ నెదురె గలదె.
పొద్దుగూకేదాక ముద్దుమురిపాలివ్వ యిద్దరమ్మలులేరె యింటనీకు?
పొద్దుపొడిచేదాక సద్దుచేయకనీవు కునుకులమ్మనుచేరి కుదుట పడవె.

(పడుకొనే ముందు ఏడుస్తూ ఉంటే రాసిన పద్యం. ఇద్దరమ్మలు అంటే వాళ్ళమ ఆఫీసుకి వెళ్తే, తన పిన్నమ్మ అంటే మా ఆవిడ, తన అమ్మమ్మ.)

ఆ:-
పాలబుగ్గలొలుకు పసిడి నవ్వులజల్లు,
పండువెన్నెలండి పసిముఖమ్ము.
తన్మయత్వమడిగి తనపేర జేరింది,
అవనిజన్న మాకు అమితప్రీతి.

మా బంగారానికి నడకొస్తోందిట, ఇలాగ:
కం:-
బుడిబుడి అడుగులు పడునట
తడబడుతూ తల్లివైపు, తకధిములౌతూ.
ఒడిజేరుకొనుటకొరకవి,
బుడతవి, బుజ్జమ్మకాళ్ళు, భూచక్రములై!

కృతజ్ఞతలు

కం:-
అగణిత బుద్ధులనిస్తివి
సుగుణమ్ములె మమ్ముగావు సూత్రములనుచున్,
ద్విగుణీకృతముగ భగణులు
సగతులు తొడిగేను నాదు జన్మన తల్లీ!

కం:-
సందీపుని చెలిమి వలన
సందేహములెన్నొదీరి ఛందోరీతిన్,
ఇందీవరమల్లె విరియు
కందములల్లుటకుదిరెను క్రమముగ నాకున్.

కం:-
మధ్యాక్కఱఛందస్సున
పద్యమ్ముల వేయినిలిపి పదిశతకములన్,
విద్యావిశ్వాధిపులుగ
నాదిక్కైనారు సత్యనారాయణులున్.

సీ:-
నాదురచనలందు నారాయణునిగొల్చి, వేయిపడగల సన్నాయినూది,
సాక్షాత్తు శ్రీలక్ష్మి సాయాన పాదాలు శ్రేయాన మెలగంగ సేవజేసి,
క్షీరసాగరశోభె సారమై జనియించు పద్యపద్మములకు పతిగజేసి,
విశ్వనాథుల కేకలవ్యశిష్యుండైతి, శారదాంబ ఒడికి చేరువైతి.

ఆ:-
గురువులేనిలోటు చెరపినారుగ నాకు,
సిరులనందజేసి విరివిగానె.
అంకితమ్ముజేతు యక్కరమ్ములునాల్గు,
స్వీకరింపుమయ్య విశ్వనాథ!

కం:-
గౌరీశముపంతులుగా
రీరవికవనానికయ్యె ఈశ్వరకృపచే,
శారద వీధుల శోభగ
తేరున ఊరేగువిభుగ, తేజోమయుగా!

సీ:-
ప్రాసయతుల తీరె పారాణులుగ తీరు భాషయొక్కటి చాలు భాగ్యమునకు;
యింపైన భావాల సంపగి మాలవ్వు పాద సౌఖ్యమె చాలు పద్యమునకు;
కమనీయ గమకాల కాసారములె చాలు రాయంచలుగ సాగ రాగములకు;
పరమాత్మ పాదాల దరి చేరగోరేటి భావమొక్కటె చాలు జీవమునకు.

తే:-
అట్టి సంగీతమే నరయ నమృతంబు,
నట్టి సాహిత్యమౌ మద్హృదార్చితంబు.
స్వస్తి!సాధింపనీ జన్మ సార్ధకంబు,
యమరు నమరత్వమారమా నమనమందు.

ఆ:-(తెలుగు తల్లి సొగసు)
తేటగీతిలోన తేనెలొలుకుతాను
ఆటవెలదితనలొ ఆటలాడు
సీసపద్యమె తన చీనాంబరముకాగ
కందమవ్వుహరిది చందనమ్ము
ఆ:-
వృత్తరీతులేమి కొత్తగాదుతనకు
చిత్తుజేయువాట్ని చిటికలోనె
యెంతమత్తునింపొ యీదేవతామూర్తి
సేదదీరజేయు సేవకునకు.
ఆ:-
తృప్తికలుగకుంటె దృక్కునిల్పినమీరు
అక్కరౌనుమధ్య, అక్కఱాద్లు.
తన్విదీర్చతనలొ తరియించు రతనాలు
అన్నియిన్నిగాదు అరయునంతె.