శా:-
"శ్రీరామా!"యని తల్చినంత మనమున్, శింజానమంజుధ్వనిన్
క్రూరాంతర్గతభూరిదుర్గుణతతిన్ క్రుంకింపగా జేయుచూ,
ఘోరాటంకవినాశతత్పరమతై, కోదండమే యండగా,
మా రాముండు మహాద్భుతమ్ముగ గనున్, మమ్మెల్ల సౌఖ్యమ్మునన్.
వృత్తాలంటే జంకు పోవాలని ఈ సాహసం చేసాను. రాముడంటే మొట్టమొదట నాకు ధర్మాన్నెన్నడూ కాపాడే ధనుర్బాణాలే గుర్తొస్తాయి. వాటితో మనల్ని కాపాడతాడనే భావం తీసుకు రావడంకోసం, ధ్వనులకంటే భావానికి ప్రాధాన్యతనిస్తూ వ్రాసాను. తప్పులు గమనిస్తే తెలుపగలరు.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
చక్కనైన పద్యం బాబాయ్! కొంచెం సంధుల విషయంలో సందేహాలు కనబడుతున్నాయి. పెద్దలెవరైనా చెప్తారేమో చూద్దాం.
ReplyDeleteభావం బాగున్నది రవీ !!
ReplyDelete